Enkaz… | Catering Guide

6 Şubat 2023 Pazartesi sabahı ülkemizin yaşadığı en büyük deprem felaketine uyandık. Deprem ülkesi olduğumuz gerçeği ile bir kez daha çok acı bir şekilde yüzleştik. Öncelikle depremde hayatını kaybedenlere rahmet, yakınlarına başsağlığı ve sabır, yaralı olarak kurtulanlara acil şifalar diliyorum.

Depremde binlerce insanımızı kaybettik, binlerce bina yer ile bir oldu. İlk sarsıntının ardından saatler ilerledikçe ve 2ci büyük bağımsız sarsıntıdan sonra bölgeden görüntüler gelmeye başlayınca durumun ciddiyeti daha da ortaya çıktı, bir yandan enkazdan çıkmaya çalışan insanlar, çıkabilenler, hala enkaz altında olanlar ve ilk günün sonunda-akşamından itibaren başlayan enkaz çalışmaları-barınma-ısınma-gıda gibi ihtiyaçlar başladı. İlk günden beri hala eleştirilen ve özellikle ilk 3 gün bu bahsettiğim çalışmaların başlayamaması yada çok az olması maalesef kayıplarımızı arttırdı.

Felaketin ilk saatlerinden itibaren ulusça seferber olup bölgeye parasal-insani yardım çalışmaları yapılmaya başlandı, buna bir çok yabancı ülke de dahil oldu. Bunlardan belki de en fazla akılda kalanı; son zamanlar da gergin olduğumuz komşumuz Yunanistan’ın ilk günden itibaren ekiplerini bölgeye arama-kurtarma çalışmaları için göndermesi oldu.

Yunanistan devlet televizyonu ERT 2ci gün sabah yayınına felaket görüntüleri ve “Ben çok sevdiğimi dünyalara bildirdim” parçası ile başladı. Ben de 3cü gün kişisel duygularımı içeren bir tweet atmıştım “Acının dili, dini, ırkı yok. Acı hissedebiliyorsan canlısın, başkalarının acısını hissediyorsan insansın.” diye. Bu tweet komşunun devlet televizyonunun dikkatini çekmiş olmalı ki internet sitelerinde ve tv haber bültenlerinde yer aldı. Sadece Yunanistan değil gergin olduğumuz-olmadığımız diğer ülkelerinde yardıma koşması olması gereken öznenin din-dil-ırk değil de insan olduğunu bir kez daha ortaya çıktı.

Elbette yardım seferberliği gıda-yiyecek-içecek-çadır vb. ile sınırlı değildi. İlk saatlerden itibaren meslektaşlarım da boş durmadılar, uyumadılar-uyumadık ve sosyal medya üzerinden örgütlenerek gerek arama-kurtarma ekiplerine olsun gerekse ihtiyaçların karşılanması amacı ile yardımcı olmak için hızlıca siteler oluşturdular.

depremyardim.com, deprem.io, beniyim.com, afetbilgi.com, afetharitasi.org, ihtiyacharitasi.org gibi
siteler aracılığı ile yardımlar-ihtiyaçlar koordine edilmeye çalışıldı ve epeyde başarılı oldu bir çok insanımızın göçük altında bulunulmasına, ihtiyacı olanın ihtiyacının karşılanmasına.
Bütün bunlar olurken hala tartışmaları süren AFAD’ın mobil uygulamasına ulaşılamıyordu bu boşluğu işte bu gibi hızlıca oluşturulan siteler doldurdu. Ayrıca tüm bu yardım çalışmalarında iletişim ve duyurular için kullanılan Twitter sebebini anlamakta zorlandığımız ve gerekçesi haklı bile olsa yaptırım zamanının çok yanlış olması nedeni ile yavaşlatıldı, o anlarda iletişim yavaşlayınca arama-kurtarma-yardım çalışmaları da yavaşladı ve belki de bir çok canı daha sağ olarak kurtarabilirdik, olmadı.

Yüzleştiğimiz bir başka gerçekte 99 depreminden sonra bu konuda somut hiç bir yol almadığımız oldu.

Yaşadığımız bu büyük felaket bize bir kez daha gösterdi ki; ister devlet yönetiminde olsun ister özel sektörde olsun tüm yönetici kadrolarında yetkinliğini(liyakat) kanıtlamış, kriz anında hızlı kararlar alabilen, hızlı organize olabilen, çözümler üretebilen insanlar olmalı ki konu ne olursa olsun sorunlar hızlıca çözüme ulaşabilsin.

Geldiğimiz noktada; hep dillendirilen, olmadığı için kurumların-sistemlerin işlemediği yetkinlik(liyakat) gerçeği de bir kez daha acı bir şekilde yüzümüze çarptı. Bugünden tezi yok ülkece bu anlayışın hakim olması için çaba göstermeniz gerekiyor. Bilimin ışığında ve teknolojiye daha fazla yatırım yapıp bu gibi anlarda çökmeyen binalar yapmak, baz istasyonları kurmak, yazılımlar-uygulamalar geliştirmek, konusunda uzman kişilerden destek almak, göreve davet etmek-görev vermek ve ülkeyi daha güvenli-yaşanılır bir hale getirmek hepimizin birincil görevi olmalıdır.

Ulusça bir daha böyle felaketler yaşamamak, enkaz altında kalmamak dileği ile…