Aralık 2019 da başlayan kâbusumuz 2. yılını doldurdu.
O günlerde biri beni uyandıracak ve her şey son bulacak diye çok bekledim ama nafile.
Zor günler geçirdik ve üzerine yenilerini ekleyerek devam ediyoruz.
Hayatımızın bir sonraki evresine geçmemiz için önümüze konan koşu parkurundaki engellerin sonu yok ayakta tökezlemeden durabilmek gerçekten bir başarı olacak.
Birçok sektör pandemi de yara aldı ki bunlar içerisinde başı çekenlerden biri de yeme içme sektörü oldu.
16 Mart 2020 ‘ de birçok sektörle birlikte kapatıldı.
Uzun süre kapalı kaldı. Sonra açıldı ama kısıtlı sürelerle, derken sonra tekrar kapandı.
Bu süreç sektöre ağır yaralar verdi ve sektördeki çalışanlar da işletmeler kadar yaralandı.
O dönem çalışanlar tabi ki maaş alamadılar, sigorta süreleri ve şartları uygun olanlar kısa çalışma ödeneğinden faydalandı. Bir kısım çalışan sadece nakdi ücret desteği aldı ve birçok çalışan da işsiz kaldı.
Süregelen hayatlarına ciddi bir darbe inmiş oldu. Kiralarını ödenmekte zorlandılar, faturalar birikti.
Düşünün evde kalmak zorundasınız ama bir kap yemek için paranız yok.
Deva m eden borçları için bankalar kredi ödemelerine erteleme yaptı. Tabii ki bolca faiz ekleyerek
Kısaca hem kazanamadı çalışan ve bu sürede durduğu yerde borçları büyümeye devam etti.
Birçoğu aile desteği almaya başladı tabi ki onlarında imkânı varsa destek olabildiler.
Farklı alanlarda iş bularak kendilerine kazanç sağlamak zorunda kalanlar oldu.
Kısıtlamalarla açılan dönemlerde bir kısmı işlerine dönebildi bir kısmı yine evlerinde kalmaya devam etmek zorunda kaldı.
Yaşamak böyle bir şey hayata uyum sağlamaya çalıştılar.
Bugünlerde ise sektörde kalifiye eleman bulamama problemi yaşanıyor.
Sektör ise kendi aldığı darbelere yara bandı sarmaya çalışarak temkinli hareket ediyor.
Çünkü hala tam toparlanamadı ve sallantıda devam ediyor. Bir kapanma daha yaşanırsa içlerinde ciddi yıkımlar yaşanacak.
Durum böyle olunca her yönüyle olduğu gibi personel maliyetlerini de minimumda tutmaya çalışmaya devam ediyor.
Ücretlendirmeler düşük ama çalışma saatleri uzun. Yan hak işletmelerin çoğunda yok.
Son iki yıl yaşananları da terazide bekleten kalifiye çalışan artık sektöre ve mesleklerine dönmek yerine kayıp yaşamadan daha çok kazanabileceği alanlara gitmeyi tercih ediyor.
Çalışanlar, yerine konamayacak kadar değerli bir şeyi güvenini kaybetti sektöre, onu tekrar kazanabilmek biraz çaba istiyor ne yazık ki.
İşletmeler bir kapanmaya daha dayanamaz dedik ama çalışan da bunu kaldırabilecek durumda değil. Ve Tüm bunların üzerine; kiralar ağustos ayı sonrasında 2 hatta 3 katına kadar çıktı
O bitemeden ülkemizde yeni bir krizimiz daha kucağımıza düştü döviz yükseldi, paramız durduğu yerde daha da eridi.
Market raflarında fiyatlar her hafta bir öncekinden daha fazla. Yemek zorunlu ihtiyaç diye söylüyorum ama her şey ateş pahası.
Kısaca çalışanın hayatını devam ettirmek için tek şansı aldığı maaş ve onu en iyi şartlarda ve daha çok verene doğru kayıyor.
Kalifiye çalışan ne yazık ki ekmeğinin peşinde o da galiba severek yaptığı mesleğinden uzakta.
Sağlıkla kalın
- Mutlu Personel mi? Müşteri mi? - Şubat 29, 2024
- Denetim var! - Ocak 3, 2024
- Kalite Nerede? - Aralık 6, 2023
Comment here